
El original dice:
LIBER PRIMUS
IIICum subit illius tristissima noctis imago,
quae mihi supremum tempus in Urbe fuit,
cum repeto noctem, qua tot mihi cara reliqui,
labitur ex oculis nunc quoque gutta meis.
iam prope lux aderat, qua me discedere Caesar
finibus extremae iusserat Ausoniae.
[...]
non aliter stupui, quam qui Iovis ignibus ictus
uiuit et est uitae nescius ipse suae.
Y en traducción propia:
Cuando se me aparece la imagen de aquella tristísima noche ,
que fue mi último momento en Roma,
cuando recuerdo la noche, en que abandoné tantas cosas queridas,
todavía ahora caen lágrimas de mis ojos.
ya se acercaba el día en que César me había ordenado
abandonar las fronteras últimas de Ausonia
[...]
quedé tan atónito como aquel que, herido por los rayos de Júpiter,
vive, pero no se da cuenta de su propia vida.
No hay comentarios:
Publicar un comentario